Page 13 - TWIST_2021_kwartaal_1
P. 13
TWIST eMagazine - 13 - maart 2021
verhaal UITVERKOREN©
Elyse van der Roer
Minne- en zinnenstrelend, zo
kun je het werk van Elyse van
der Roer het best beschrijven.
Haar taalcapriolen dringen
moeiteloos door tot het hart
van de lezer en blijven daar een
hele tijd resideren. Dat ze naast
wervelende poëzie nog iets
anders in de pen heeft, bewijst
haar verhaal UITVERKOREN. Het was in de derde maand van een ijzig jaar en tegen schemer
dat moeder Stultitia haar vijf nogal eigenaardige dochters onder de
‘Schrijven is een proces dat gewelven der zotheid bijeenriep. Klambleke handjes, Geblakerd
ik hier met liefde deel. Mijn kroeshoofd, IJlende geelzucht, Woedende roodvonk en Dolgedraaide
vochtige en vluchtige textuur pinda waren gek op vergaderen en verrukt; voor een legitieme strijd
kan subtiele dan wel drastische mocht je ze altijd wakker schudden.
wijzigingen ondergaan; ik ben De vergadering liep zoals altijd uit de hand. Eindelijk, rond
goed in twijfelen en heb geen middernacht, waren moeder en dochters het volledig met elkaar
gevoel voor richting.’ oneens. Het sputum spetterde over tafel, gul werd gif geschonken
en met koperen kelken geklonken: blijmoedig was voor een nieuw
Meer van Elyse: https://elysevdr. tijdperk van haat en nijd getekend.
com/ ‘Moge de jaloezie onze leidraad zijn!’ joelde moeder Stultitia;
zelden was zij zo euforisch. Van het schuim, dat haar verrotte
tandvlees opbleekte in bruisende kolkjes, kreeg ze de smaak pas echt
te pakken.
‘Dochters,’ gilde ze buiten zichzelf, ‘ik voel mij met huid en haar
boven het belabberde moederschap verheven, ik wil dat jullie mij
voortaan zuster Angel noemen. Laten we dat behoorlijk vieren!’
De vijf continenten daverden op hun grondvesten en precies op dat
moment kreeg het universum er een engel bij.
Het altijd volgzame aardse volk hoorde het gedonder dat vanonder
de gewelven opsteeg en gehoorzaamde terstond; lijven explodeerden
overtuigend, huizen van god mag weten welke goden werden voor
de zoveelste keer gezellige puinhopen, koppen rolden multicultureel
alle kanten op; het was een lust voor het oog.
Ook de natuur hielp een handje mee. Waar mens, dier en de laatste
vitaminen toch al aan het verzuipen waren, kletterde vervuild sop
